Pagina 13 - Publicatie

Ab van den Akker: “Ik heb nooit voor Jan
Ames gewerkt. Maar eind jaren tachtig,
kwam hij nog regelmatig op de zaak en
hij bracht zelfs nog klanten aan. Jan
Ames was een heel sociaal mens en heeft
een enorm aantal mensen uit de brand
geholpen door hen geld, middelen en
mogelijkheden te bieden.”
7
De strijder
Toen eind 1973 benzine op de bon verstrekt moest worden, bond Jan
Ames de kat de bel aan en op de algemene ledenvergadering van de
Bovag diende hij met succes een motie in om geen benzinebonnen
meer te vragen. Het volgende stond in meerdere kranten te lezen:
Garagehouder Jan Ames kreeg steun van
1400 Bovag-leden voor motie
“Distributrie was resultaat van strijd om benzineprijs”
Garagehouder Jan Ames uit Dordrecht is er vast
van overtuigd dat de inmiddels faliekant mislukte
benzinedistributie het gevolg is geweest van een strijd
tussen de regering en de oliemaatschappijen om de prijs
van de benzine en dat het niet een boycot door Arabische
Staten is geweest die de autorijder, garagehouder, horeca,
openbare vervoersbedrijven en zovelen meer in zorgen
bracht, maar een boycot door “te goeder naam en faam”
bekende oliemaatschappijen.
Er is nog meer, zo blijkt uit de woorden van Jan Ames
(54), de man die afgelopen donderdag in Den Haag met
zijn motie, om geen benzinebonnen meer te vragen, alle
1400 aanwezigen van de 6500 Nederlandse garagehouders
die lid zijn van de Bovag, enthousiast met zich mee kreeg.
Een dag later was de distributie er door van de baan...”
(Bron: Dagblad van het Noorden, 26 januari 1974)
De lobbyist
Jan Ames was een lobbyist voor autodealers. In 1975 ontstond er in
de politiek een discussie over de verplichte autokeuring. Jan Ames
bepleitte landelijk de autokeuring niet exclusief door de ANWB uit
te laten voeren maar door particuliere autobedrijven, die de extra
omzet goed konden gebruiken. De oliecrisis was net achter de rug
en de verkoopcijfers daalden. Om de kwaliteitscontrole te garanderen
was het volgens hem eventueel een goede optie om de keuring te laten
uitvoeren door BOVAG-leden.
Marja van Aalst: “Als Jan Ames binnenkwam, dan
kwam echt de directeur binnen. Hij was een
grote statige man voor wie je ontzag had, een
man die er stond. Als hij de showroom inliep
en er zat een vlekje op een auto, dan pakte hij
zijn zakdoek en poetste het meteen weg.”
Gerrit de Visser: “Jan Ames was een echte
gentleman, ook om te zien. Hij had wel een
ochtendhumeur. ‘s Ochtends gaf hij nog geen
gulden weg. Maar ’s middags kon je alles van
hem krijgen.”
Hadde Noordermeer: “Ik ben lang vrijgezel
gebleven en toen Jan Ames een keer met hoog
bezoek in de showroom kwam, zei hij ‘als Hadde
trouwt dan rij ik hem’. Toen ik in 1972 ging
trouwen, heeft hij mij en mijn vrouw inderdaad
gereden in een mooi versierde K70.”
Portret door een journalist
Na een rondleiding in het nieuwe pand aan de Johan de Wittstraat
met journalist Elzerman komt in het artikel een beschrijving voor
over Jan Ames:
“…De rust, die van deze man uitstraalt, straalt u
eigenlijk in dit hele bedrijf tegen. Drie jaar lang heeft hij
gewerkt aan dit, tot in de kleinste details uitgekiende en
geperfectioneerde bedrijf. Hoeveel nachtarbeid hierbij
is verricht zal bij benadering niet meer zijn na te gaan.
Doch alles wat tot stand kwam, gebeurde in overleg met
de betrokken monteurs of functionarissen. Zij hadden de
dagelijkse ervaring met eventuele gebreken in de oude
toestand, dus zij wisten het beste hoe het beter kon. De heer
Ames behoort zeker niet tot de mensen die menen alles
beter te weten, maar richt zich tot zijn medewerkers om
hun oordeel en advies te vragen. “Ik ben niet het bedrijf.
Dat zijn die 70 tot 80 mensen, die hier werken. Alleen
ben ik niets,”zegt hij. En deze uitspraak typeert de goede
organisator.
(Bron: Merwesteijn 9 december 1965.)