Pagina 52 - Publicatie

Leen de Koning: “Ames is groot in het
klein zijn. Het bedrijf is veel groter
geworden, maar we koesteren het kleine.”
46
Mijlweg - Duurzaam gebouw
Aan de Mijlweg in Dordrecht is een ultramodern en duurzaam pand
gebouwd, waar Amega vijf topmerken onder een dak geplaatst heeft.
Alles in het nieuwe pand is gericht op minder energieverbruik.
Er wordt gebruik gemaakt van aardwarmte en aardkoelte en
voor de showrooms en werkplaatsen wordt gebruik gemaakt van
energiezuinige lichtsensoren en computers. Het ontwerp is verder
gericht op een optimale isolatie, zoals de overhang, die onnodige
opwarming voorkomt. Ook de milieuvriendelijke wasplaats is
voorzien van de modernste technieken. Tevens is er in samenwerking
met Netwerk een speciale manier van afvalvoorziening ontwikkeld.
Alblasserdam werd geopend in 1980
Oud Beijerland werd overgenomen in 2002
’s Gravendeel werd geopend in 2004
I N T E R V I E W H u g o P e l l i k a a n
Nu is hij financieel directeur bij Amega
­Holding, maar 33 jaar geleden (februari­
1979) werd Hugo Pellikaan (55 jaar) eerste­
assistent van administrateur Cees Dirkse.­
“Ik werkte in Rotterdam en reisde elke
dag op en neer. Mijn schoonmoeder
meldde mij dat Ames een vacature had.
Het bedrijf had een goede reputatie, dus daar
wilde je wel werken. Ik heb direct gesollici-
teerd. Het was dicht bij huis, Ames stond goed
bekend en ik zag ook wel carrièreperspectief.
Ik begon op de Johan de Wittstraat, er was
werk genoeg want de administratie liep fors achter. Jan Ames had de troe-
pen gewaarschuwd dat deze achterstand snel weggewerkt moest worden,
desnoods door overwerk. Met veel hulp van Engel de Kievit werd de klus
geklaard en het was goed dat de cijfers weer helder werden.
Er was een relaxte werksfeer, met een radiootje op de achtergrond. Ik nam
vaak mijn eigen cassettebandjes mee. Het was een leuke tijd. Als er een
verkoper ziek was, dan ging een administratieve kracht naar huis, trok een
pak aan en ging verkopen. De mentaliteit was veel gemakkelijker dan nu.
Dirkse en Bouman waren ook te zachtaardig om in te grijpen, maar dat
realiseer je je pas achteraf.
Toen Dirkse in 1984 met pensioen ging, kocht ik een jasje want ik nam
zijn plaats in als Hoofd Administratie. In 1987 begon Bouman volkomen
onverwacht voor zichzelf. En zo zat ik op een maandagmorgen thuis bij
Jan Ames, die mij, samen met Engel, vroeg of ik financieel directeur wilde
worden. Tegen zo’n vraag zeg je geen nee, maar het was wel heel zwaar. Ik
had die stap best willen zetten maar dan iets later.
Achteraf bezien was het heel goed voor mij om voor de leeuwen geworpen
te worden. Ik had wel enige krediet nodig maar die kreeg ik ook. Van
boekhouder, puur cijfermatig, kreeg ik nu een functie waar niet alles
draaide om cijfers die voor 100 %moesten kloppen. Ik kreeg te maken met
nieuwbouw, waar je niet alles onder de duim had. Mijn carrière betekende
niet, dat ik stappen in het bedrijf zette, maar dat het bedrijf stappen zette.
Het Leasepark bijvoorbeeld is van een kleine 300 wagens naar 6000 wagens
gegaan en al die trajecten moeten wel financieel begeleid worden. “
Hugo voelt zich bij Ames echter als een vis in het water: “Je past in de
cultuur of je past er niet in. Het is een bedrijf met gedreven mensen en als
je de juiste gedrevenheid niet hebt, dan ben je snel weer weg. De meeste
mensen, van hoog tot laag, werken hier alsof het om hun eigen bedrijf gaat.
Dat is onze kracht, dat maakt ons zo sterk.”
Daarnaast werd Hugo de vertrouwenspersoon van de familie Ames: “Het
mooie van die rol was dat het mij weinig tijd kostte. Maar het was heel
belangrijk voor het bedrijf dat alles goed geregeld was. Ik begeleidde Jan
Ames bij zijn financiële zaken en later bij de nalatenschap en ik deed dat
met plezier. Ik heb ook altijd zijn volledige vertrouwen gehad.”
Dordrecht, Alblasserdam,
Oud-Beijerland en ’s Gravendeel