De overburen, opoe en opa Bax, voelden zich nauw
betrokken bij de garage op de Tesselschadestraat.
22
I N T E R V I E W C O R G RO E N
Inmiddels 86 jaar oud en alweer 24 jaar weg bij het
autobedrijf kijkt Cor Groen met wisselende gevoe-
lens terug op 38 jaar werken bij Ames. Hij begon in
1950 in Leerdam. “Ik was als verplicht militair naar
Indonesië geweest en bij thuiskomst liep ik mijn oude
schoolvriend Wim Ames tegen het lijf. Hij vertelde
mij, dat er op het kantoor bij Ames een baan vrij
kwam. Het was 1950. Ik solliciteerde bij Jan Ames
thuis, die boven de zaak in de Kerkstraat woonde.
Ik kon de funtie krijgen, maar het salaris van 25 gulden in de week vond ik
veel te laag. Mijn moeder adviseerde mij echter de baan wèl aan te nemen,
omdat er niet zoveel werk was in Leerdam. Toen heb ik het aanbod toch
aangenomen. Ik zat op kantoor en schreef rekeningen en kassabonnen uit.
Mijn voorgang­er op kantoor kwam echter terug en ik kreeg een nieuwe
functie op het magazijn. Ik hield mij onder andere bezig met naaimachine-
onderdelen en ARO oftewel Ames Rijwiel Onderdelen. In de Leerdamse
volksmond werd wel gezegd: Alles Rammelt Onderweg.”
In 1947 had Ames een contract met Pon afgesloten, waarmee de broers het
Volkswagen-dealerschap kregen in het rayon Tiel-Dordrecht. Toen Volks-
wagen begon te groeien, wilde Pon dat Ames zich in Dordt ging vestigen,
zodat er niet met subagenten gewerkt hoefde te worden. Als Ames het niet
deed, zou Pon er zelf een dealer neerzetten. Cor Groen: “In eerste instantie
zouden Wim Ames en Jaap de Haan naar Dordrecht vertrekken en Wim
vroeg mij om mee te gaan. Dat wilde ik wel. In Leerdam was ik nummer
laatst en in Dordrecht kon ik nummer één worden. Maar de plannen ver­
anderden, Jan Ames ging naar Dordt en ook hij vroeg of ik meeging. Wim
was daar niet zo blij mee, maar er lagen gewoon meer kansen voor mij.”
Jan Ames liep in Dordrecht tegen Coen Duimel aan, die ook in de rijwielen
zat. “In de Tesselschadestraat had Coen Duimel een Citroën-dealerschap
en dat pand heeft Jan Ames overgenomen met het doel om nieuw te gaan
bouwen,” vertelt Cor Groen. “Coen Duimel had ook bouwplannen op de
Brouwersdijk, maar kreeg niet voor elkaar wat hij wilde. Hij verkocht de
grond aan Jan, die met de gemeente ging praten. De toenmalige gemeente­
architect die ook klant bij ons was, heeft het bedrijf ontworpen. Tijdens
de bouw bleek de aannemer niet zo betrouwbaar. Hij ging failliet. Ver-
volgens is de bouw overgenomen door de firma Schuiten en De Graaf uit
Leerdam.”
In 1953 verhuisde het bedrijf naar de Brouwersdijk. Er waren boven het
bedrijf vier woningen gebouwd: “Daar ging de familie Ames wonen samen
met de familie Roukens, de familie Bel en met ons. Mijn vrouw en ik voel-
den ons spekkoper, omdat in die tijd niet zoveel woningen te krijgen waren
en wij een nieuw huis kregen. Het was een geweldige tijd. We hadden daar
een mooi platje, waar de kinderen veilig konden spelen. Iedereen paste op
elkaars kinderen en we vierden gezamenlijk heel wat feestjes. Tegelijkertijd
was het hard werken in die periode, want alles moest worden opgebouwd.”
Bij het bedrijf aan de Brouwersdijk kwam ook een Esso tankstation. “Dat
ging steeds beter lopen. Henk Roukens en ik stonden ook in het weekend­
aan de pomp. De Toerist, een busbedrijf, wilde al om 6 uur ’s ochtends
­tanken. Dat lieten we natuurlijk niet aan ons voorbijgaan. Zodra alle
­vroege vogels in de gaten kregen dat je al om 6 uur ’s ochtends bij Ames
kon tanken, werd het steeds drukker.”
In 1956 werd het bedrijf op de Brouwersdijk uitgebreid. Spoedig daarna
volgde Ridderkerk, waar Piet van de Berg bedrijfsleider werd. Cor Groen:
“Er kwamen steeds meer mensen bij Ames werken en mijn functie veran-
derde. Ik werd bedrijfsleider. Toen de Brouwerdijk te klein werd, verhuisde
het bedrijf naar de Johan de Wittstraat. Bij de opening in 1965 werd ik tot
directeur benoemd. Dat was een grote verrassing, ik wist van niets. Opval-
lend was wel dat mensen anders tegen me aan gingen kijken, toen ik tot
directeur benoemd werd. “
Ook al was Cor Groen geen auto-man, hij genoot van zijn werk: “Ik vond
het altijd leuk om met het personeel en de klanten om te gaan. Bij Ames
was de klant koning. Je ging ook wel op huisbezoek, zelfs op Kerst­dagen
als dat nodig was. Verkopen was een vak apart. Ik vond het echt een
hoogte­punt als ieder jaar het gestelde aantal gehaald werd en het bedrijf
bleef groeien. Ik heb daar een groot aandeel in gehad en er veel plezier
aan beleefd. Zo was ik erg trots op mijn deal met de Société Générale de
Surveillance (SGS). Dat bedrijf werkte over de hele wereld. Ik had altijd
vrijheid van handelen en kon een deal van 300 auto’s afsluiten.
Ik heb 38 jaar bij Ames gewerkt. Het was hard werken, maar daar stonden
ook altijd leuke dingen tegenover. Het was een bedrijf met een bijzondere
sfeer, het was nooit onpersoonlijk, eigenlijk was het één grote familie.”
Dordrecht
Tesselschadestraat – 1952
Jan en Ans Ames vertrokken begin 1952 met hun gezin naar
Dordrecht en kwamen via Coen Duimel terecht in een klein pand aan
de Tesselschadestraat. De aankoopprijs daarvan was 25.000 gulden.
Er was geen plek voor een showroom maar desalniettemin werden
er dat eerste jaar 80 auto’s verkocht. Na de verhuizing naar de
Brouwersdijk nam Sterovita het pand over en gebruikte het als
melk-uitgiftestation.
Cor Groen:
“Het pand in de
Tesselschadestraat was heel klein. Ik
werkte aan de pomp, op het magazijn, deed de
administratie en poetste auto’s. Dat karwei
gebeurde buiten, want binnen was er geen
ruimte.”
1...,18,19,20,21,22,23,24,25,26,27 29,30,31,32,33,34,35,36,37,38,...122